[et_pb_section admin_label=”section”]
[et_pb_row admin_label=”row”]
[et_pb_column type=”4_4″]
[et_pb_text admin_label=”Text”]

تدابیر نادرست مربیان در افزایش اضطراب رقابتی ورزشکاران

نقش و جایگاه ویژه مربی به عنوان ستون هر تیم غیرقابل‌انکار است، اما گاهی مربیان با اتخاذ تدابیر و برخوردهای غلط برخلاف آنچه انتظار می‌رود، موجب افزایش اضطراب و برانگیختگی بازیکنان می‌شود که کارایی ورزشکاران را از حد مطلوب پایین می‌آورد. مربیان معمولاً نمی‌خواهند که ورزشکارانشان بیش از حد معمول برای یک مسابقه مضطرب باشند؛ اما گاهی اوقات یک مربی اقدامی به کار می‌برد که عکس اثر مورد انتظار را دارد. در اینجا برخی نمونه کارهایی را ارائه می‌کنیم که مربیان اکثر اوقات به‌اشتباه بر این باورند که این اقدامات ورزشکاران را در کاهش اضطراب کمک می‌نماید.

1. آموزش قبل و در طول مسابقه. آموزش تکنیک و مرور فن‌های جدید در زمان‌هایی که ورزشکار تنش دارد به علت اینکه ورزشکار نمی‌تواند به خوبی اطلاعات جدید را پردازش کند بی‌فایده است. در طول لحظات پرفشار قبل یا حین مسابقه نمی‌توان اطلاعات جدید را در ذهن پردازش کرد، بنابراین به سرعت فراموش می‌شوند. هیجانات ناشی از برانگیختگی و اضطراب بالا مانع یادگیری می‌شود و نبود تمرین در مهارت‌های بدنی تازه هر تلاشی در این زمینه را محکوم به شکست می‌کند. مربیان باید از ارائه مهارت‌های تازه، تعبیرهای پیچیده پرهیز کنند زیرا که این مطالب جدید نه‌تنها به ورزشکاران کمک نمی‌کند بلکه عدم انجام آن بدون تمرین نیز اضطراب آن‌ها را افزایش هم می‌دهد.
2. این دعا که ما باید این بازی رو ببریم، یا تو باید این بازی را ببری وجب افزایش تنش ورزشکاران می‌شود چراکه ورزشکاران قبل از مسابقه معمولاً تحت شرایط تنش‌زایی هستند و هر چیزی که اهمیت مسابقه بالا ببرد این تنش آن‌ها را افزایش می‌دهد. یادآوری به ورزشکاران درباره اهمیت مسابقه به جای اینکه روحیهٔ آن‌ها را بالا ببرد موجب روحیه زدایی می‌شود.
3. استفاده از لحن انتقادآمیز به عنوان محرکی برای تغییر شرایط ورزشکار در مسابقه. چرا برخی مربیان عقیده دارند که انگیزه ورزشکاران با تحقیر بالا می‌رود؟ ورزشکاران برای موفق شدن برخلاف این نیازمند اعتمادبه‌نفس دارند. آن‌ها برای اینکه موفق بشوند و به بهترین نحو عمل کنند باید به توانایی خود احساس خوبی داشته باشند. انتقاد از شخصیت و عملکرد ورزشکار یا اظهارنظرهای نیش‌دار برای افزایش انگیزه به هیچ‌وجه کمکی به ورزشکار نمی‌کند. درست است که برخی از بازیکنان در پاسخ به اظهارنظرهای تند مربی، برانگیخته می‌شوند. ممکن است برخی بازیکنان با نیرومندی، خشونت و عزم راسخ واکنش نشان دهند و موفق شوند اما معمولاً در اندیشه خود خواهند گفت (به او نشان خواهم داد که با چه کسی طرف است!) اما در درازمدت بدرفتاری کلامی با ورزشکاران موجب رنجش، خشم و وفاداری کمتر به مربی می‌شود. درنتیجه ممکن است عملکرد پایین می‌آید؛ بنابراین این روش موجب افزایش اضطراب و برانگیختگی ورزشکاران در جهت منفی قبل یا در شرایط مسابقه می‌شود.
4. تعیین اهداف به‌گونه‌ای نادرست. گاهی وقت‌ها یک مربی از ورزشکاری می‌خواهد به هدفی دست یابد که ورزشکار احساس می‌کند که به صورت غیرواقع‌بینانه مشکل است. درست است که اهداف چالشی موجب افزایش انگیزه ورزشکاران می‌شود؛ اما هدف‌هایی که به‌شدت سخت هستند و مربی بدون مشورت با ورزشکاران آن‌ها را تعیین می‌کند به خصوص اهدافی که مبتنی بر نتایج هستند (نتایجی که ورزشکاران بر آن کنترل ندارند) و نه مبتنی بر عملکرد موجب اضطراب می‌شوند و اثرهای انگیزش زدایی بر عملکرد دارند. درواقع، برخی ورزشکاران به جای تلاش برای رسیدن به هدف‌هایی که به نظرشان خیلی بیشتر از انتظار واقع‌بینانه نیستند، تسلیم می‌شوند یا دست می‌کشند. اعتقاد این ورزشکاران چنین است که تلاش نکنم شکست نمی‌خورم یا چرا به خودم زحمت بدهم درحالی‌که نمی‌توانم و شکست می‌خورم.
   

   

5. شکل داد احساس گناه. اشتباهی رایج در مربیگری این است که ورزشکاران را نسبت به عملکردشان وادار به احساس گناه کنند. اظهارنظرهایی مانند اینکه “شما بچه‌ها باید از خودتان خجالت بکشید” یا ” این همه تماشاگر را ناامید کردید”. احساس گناه نه‌تنها انگیزه‌بخش نیست بلکه اضطراب را بالا می‌برد و به نظر یکی از علت‌های زیربنایی اضطراب در مسابقه است.
6. مقصر دانستن داور در نتایج. مربیان اغلب زمانی که در حال باخت هستند به داور و مسئولین به‌شدت اعتراض می‌کنند. گاهی مربیان فکر می‌کنند که اعتراض به داور ورزشکاران را انگیخته می‌کند این درحالی‌که است که به ورزشکار این القا می‌شود که نتیجه مسابقه در دسترس او نیست و این امر اضطراب وی را دوچندان می‌کند، درنتیجه ورزشکاران استحکام ذهنی خود را از دست می‌دهند.
7. یادآوری به ورزشکاران در قبل مسابقه در مورد  اینکه چه کسانی شما را تماشا می‌کنند. اغلب ورزشکاران قبل از مسابقه به این موضوع که چه کسانی در حال تماشای آن‌ها هستندفکر نمی‌کنند اما یادآوری این موضوع که دیگری مهمی در حال تماشای مسابقه او هست موجب می‌شود ورزشکار، موقعیت را تهدیدآمیز احساس کند و دچار اضطراب از ارزیابی منفی دیگران شود.

تمامی این نکات رازهایی برای تبدیل شدن به یک مربی ایده هال برای ورزشکاران است. مربیان با رعایت این نکات می‌توانند در کنار تمرینات جسمانی ورزشکاران از نظر روحی و روانی نیز آن‌ها را آماده کنند و ناخواسته با تفکر غلط ورزشکاران را راهنمایی نکنند.
[/et_pb_text]
[/et_pb_column]
[/et_pb_row]
[/et_pb_section]