یک خانم جوان وارد اتاق مشاوره شد و با چهره ای برافروخته حس پشیمانی در نگاهش دیده می شد. بعد از لحظه ای به روانشناس گفت پس از گذشت چند ماه از ازدواجم پشیمان شدم. در روزهای اول همسرم برایم حس خوبی را به همراه داشت؛ فردی منطقی بود که سعی دارد غرور خودش را حفظ کند و ابراز احساسات نکند.
ولی بعد از چند ماه عدم توجه و حمایت همسرم برایم عذاب آور بود. احساس تنهایی و سرخوردگی زیادی می کردم. احساس میکنم زندگیمون به بن بست رسیده… .
فرد موردنظر در تله محرومیت هیجانی گرفتار شده است. این افراد بدلیل اینکه در کودکی توسط والدین مورد توجه و نوازش قرار نگرفته اند در مرحله انتخاب همسر جذب افراد بی عاطفه، خودمحور و فاقد احساسات می شوند. آن ها به نیازهای خود ارزشی قایل نیستند و از این که از دیگران بخواهند نیازهای هیجانی شان را ارضاء کنند چندان خوششان نمی آید و این کار را امری ناخوشایند و نشانه ضعف می نگرند. افرادی که این تله را دارند، اغلب به خاطر احساس تنهایی، غمگینی و افسردگی مراجعه می‌کنند و معمولاً نمی دانند چرا چنین حالتی دارند.
علائم خطر در شروع روابط و مرحلهٔ آشنایی در افرادی که تله محرومیت هیجانی را دارند دیده می شود:
- به حرفهای من گوش نمی دهد.
- دائم حرف می زند.
- برای ارتباط صمیمی با من راحت نیست.
- پرمشغله است. وقت کمی برای من می گذارد.
- نجوش، بی مهر و درونگراست.
- شما بیشتر از او مایل به برقراری رابطهٔ صمیمانه هستید.
- وقتی به او سخت نیاز دارید، در کنار شما نیست.
- کمتر در کنار شماست، اما ذهن شما کاملاً مشغول اوست.
- احساسی های شما را درک نمی کند.
- بیشتر، شما نیازهای او را برآورده می کنید تا اینکه او نیازهای شما را برآورده سازد.
بدین ترتیب آنها به صورت ناآگاهانه افرادی را شبیه به تله روانی خود انتخاب می کنند، و به دلیل اینکه نیازهایشان توسط همسرشان برطرف نمی شود بعد از ازدواج بیشتر احساس تنهایی و عدم دریافت توجه می کنند.
